Ik heb het niet onder stoelen of banken gestoken dat ik ongelofelijk geniet van het feit dat ik zelf Nim’s hapjes maak. Ik leef me iedere dag enthousiast uit met mijn babycook. ’s Morgens zorg ik voor een stukje fruit dat ik meng met water of vers vruchtensap en een beetje rijstebloempap. ’s Avonds krijgt Nim vaak wat wij ook eten, maar dan zonder kruiden, sausjes en meestal zonder vlees. Is het niet voor hem te maken, dan krijgt hij wat eerder ingevroren zelfgemaakte groente/aardappelprut met een klontje roomboter. Hoe dan ook, ik maak alles zelf en vind dat heel prettig. 

 

Nu kun je me direct het label ‘geitenwollensok’ opplakken en dat mag best. Ik verbaas mezelf, want ik had – toen ik nog zwanger was – verwacht dat ik net zo makkelijk potjes babyvoer bij mijn uk naar binnen zou schuiven. Dat heb ik tot op heden nog nooit gedaan en eigenlijk wil ik dat ook liever niet. Aan de andere kant begin ik me wel een beetje te ergeren aan de suikervrije trend die er gaande is. Laatst vroeg ik op Instagram naar de mening van andere moeders over droompapjes. Hier hoef je alleen wat water bij te gooien, om er een voedzame substantie voor je baby van te maken. Wellicht zou daar zijn maagje zo goed door gevuld worden, dat hij de hele nacht zou doorslapen. Zou dat niet geweldig zijn?

 

Ik had er zelf al een beetje mijn twijfels over. In het droompapje zit namelijk ook kunstvoeding, en aangezien ik nu al zes maanden borstvoeding geef, vind ik het een beetje ‘zonde’ om mijn mini dan kunstvoeding toe te gaan stoppen. Om die reden heb ik het droomvoedingspakje in het schap laten staan. Maar op Instagram kreeg ik veel meer te horen dat die droompapjes vol zaten met suiker. Nu ben ik, als gewichtsconsulente, op de hoogte van het feit dat suiker een steeds slechte naam begint te krijgen. Was het eerst doodnormaal om drie klontjes suiker in je koffie te doen, word je er nu zelfs een beetje raar op aangekeken als je een pastasaus koopt waar suiker in verwerkt zit. Toch vind ik het allemaal wel erg ver gaan, om je baby kosten wat het kost suikervrij op te voeden. Want hoe suikervrij zijn we zelf nou helemaal?

 

Maran en ik proberen thuis zo gezond mogelijk te eten. Ik kook vrijwel iedere avond en probeer kant en klare pakjes zoveel mogelijk te omzeilen. We drinken regelmatig groene smoothies en ik maak een aantal keer per week een vers soepje als lunch. Goed bezig, zou je kunnen zeggen. Ware het niet dat we allebei gek zijn op zoetigheid. Er gaan een aantal chocoladerepen, zakken M&M’s, pakken koekjes en/of bakken ijs per week doorheen. Ondanks dat, zijn we allebei prima op gewicht en voelen we ons goed.

 

Ik wil Nim dan ook helemaal niet persé zo weg houden van suiker. Nu is het niet zo dat ik hem milkshakes, chocoladevla en gepureerde snoepsleutels ga voeren, maar ik denk dat hij op den duur echt wel eens een lange vinger in zijn mollige knuistjes gedrukt zal krijgen. Bovendien heb ik niet het gevoel dat ik Nim rattengif aan het voeren zou zijn, als hij ooit zo’n papje zou krijgen waar toevallig suiker aan toegevoegd is. Suiker heeft nu eenmaal een plek in ons Westerse eetpatroon, of je het wilt of niet. Mijn mening is dat je je kind beter op kunt voeden dat ‘ie verstandig met suiker om moet gaan en daarnaast veel vers moet eten, dan dat je hem angstvallig van het heerlijke goedje weg houdt.

 

Voorlopig ga ik nog even door met het maken van verse hapjes voor ons mannetje. Ik vind het leuk om te doen, en hij vindt het leuk om het weg te bikkelen. Maar in de zomer krijgt hij van mij vast een lekker waterijsje. Want jong geleerd is oud gedaan en met mate genieten van iets lekkers, kan in mijn ogen best!

 

Hoe denken jullie daarover?