De titel zal een hoop van jullie waarschijnlijk wel bekend voorkomen. Zo niet: sjongejonge wat een geluk heb je! Want dit is zo ongeveer de vraag die mij de afgelopen jaren (in verschillende samenstellingen, maar met dezelfde strekking) het meest is gesteld. En het is dan ook nog de vraag die ik het meest irritant vind!
Als je :
– vrouw bent,
– ergens in de 20 bent (al is het 21),
– een stabiele relatie hebt,
– niet meer bij je ouders woont,
zal je ongetwijfeld te pas en te onpas worden lastig gevallen met bovenstaande vraag. “En? Wanneer beginnen jullie aan kinderen?”, “Wordt het voor jullie niet eens tijd om aan kinderen te beginnen?” en “Aaww, je ouders zouden het zo leuk vinden!” Het zijn allemaal zinnen die ik veel te vaak heb gehoord. En waar ik me regelmatig aan heb geërgerd.
Bij zo ongeveer iedere familiebijeenkomst was het weer raak. Buiten dat deze vragen werden gesteld – die ik vervolgens vriendelijk glimlachend beantwoordde met ‘we zien wel” – werd er ook vaak achterdochtig naar mijn buik gekeken of werd erop gelet of ik wel of niet aan de alcohol was. Niet eens werd beledigend gevraagd of ik niet al zwanger was, terwijl een oom naar mijn niet al te slanke buikje in mijn strakke jurk wees. Of leek de hele kamer op te schrikken als ik een Fanta inschonk, in plaats van een wijntje. Ojee, het zal toch niet…?

Zwanger?
Nee. Redelijk lang (in de ogen van al die ongeduldige familieleden) hebben we gewacht met ‘beginnen aan kinderen’. Overigens vind ik dat al een bizarre uitspraak op zich, maar daar heb ik het een andere keer wel over. We wilden sowieso eerst allebei afgestudeerd zijn. Ik studeerde pas af toen ik 24 was. Daarnaast wilden we een huis met extra ruimte voor een kind. Niet dat het écht een voorwaarde was, maar het maakt alles een stuk makkelijker als er toch een extra kamertje over is. Maar boven alles wilden we sowieso eerst een hele tijd genieten van het leven met zijn tweeën. We hebben hele fijne vakanties gehad samen, zijn talloze avondjes spontaan uit eten en naar de bioscoop geweest, hebben hele weekenden schandalig lang uitgeslapen en vooral veel genoten van elkaar.
Toen ‘het’ bij mij een beetje begon te kriebelen en ik zwanger worden als serieuze optie begon te overwegen, was ik een jaar of 26/27. Voor die tijd wist ik dat ik kinderen wilde, maar was het iets voor in de toekomst. Toen ik eind 26 was, vroeg Maran me ten huwelijk. Ik vond dat zo geweldig leuk, dat ik helemaal niet met zwanger worden bezig was. Sterker nog: nooit eerder heb ik zo fanatiek mijn pil geslikt als in die periode. Het leek me vreselijk om niet in mijn mooie trouwjurk te passen of geen champagne te mogen drinken op mijn eigen bruiloft!

Oja, nu zie ik het!
Daarna is het uiteindelijk toch gebeurd. Ik word sindsdien dus ook niet meer lastig gevallen met vragen als “wanneer komt er een mini-Maran of mini-Betty?” Toch gaan mijn nekharen nog steeds overeind staan als ik iemand een dergelijke vraag aan een ander hoor stellen. Ik heb dan zin om te schreeuwen: “Laat iedereen zich lekker voortplanten op het moment dat ze daar aan toe zijn!” en “Dat is jouw zaak toch niet, waar bemoei je je mee?” en “Misschien zijn ze het al jaren aan het proberen, maar lukt het niet. Lekker pijnlijk om je dan te moeten verantwoorden tegenover een nieuwsgierige tante!”
Ik hoorde laatst de vriend van Maran klagen over een – voor mij – heel nieuw fenomeen. Zijn vrouw is aan het eind van deze maand uitgerekend, maar zij hadden al een aantal keer de vraag: “En, wanneer komt er een tweede?” gehad. Nu zeg ik je: als wij ooit die vraag krijgen toegespeeld terwijl onze baby jongen nog in mijn lichaam zit, keer ik zonder te antwoorden om. Dan mogen ze lekker mijn zwangere hormonen de schuld geven van mijn asociale gedrag. Ik vind het ronduit onbeschoft om zulke persoonlijke vragen te blijven stellen aan mensen die daar óf helemaal nog niet mee bezig zijn, óf mensen die er wel mee bezig zijn en dus op de feiten worden gedrukt dat het niet lukt.
Dus lieve lezers: zullen wij allemaal afspreken dat we dergelijke vragen nooit (NOOIT!) zullen stellen aan jongere nichtjes/zusjes/kennissen? Zijn jullie daar trouwens ook zo mee lastig gevallen?
(Meer lezen over mijn zwangerschap? Dat kan op Mommy to be)
Susan
Pff ik word ook wel eens gek van die vraag. Als je getrouwd en nog kinderloos bent kun je geen kilo aankomen of iedereen denkt dat je zwanger bent. Ik begrijp dat mensen nieuwsgierig zijn en het ligt er ook wel aan hoe de vraag gesteld word. Als iemand oprecht vraagt of ik een kinderwens heb vind ik dat een normale vraag, maar op een verjaardag in een volle ruimte blaten ‘Zo, is het geen tijd voor kinderen??’ vind ik best onbeschoft. Helaas is mijn zwangerschap niet goed gelopen, dus ik hoop/denk dat iedereen zich nu heel voorzichtig is met die vraag stellen. Maar de eerste die ‘m stelt, krijgt de volle laag!
Betty
Ik heb het er inderdaad ook wel eens met vriendinnen over. Inderdaad over of ze een kinderwens hebben. Maar dat is inderdaad een ander verhaal dan een opdringerige buurman die vraagt of het niet eens tijd wordt.
Wat ontzettend rot dat het niet goed is gegaan met je zwangerschap!
Manon
Och, VRESELIJK! Maar weet je wat eigenlijk nog erger is… Stél dat je er wel een lange tijd mee bezig bent en het lukt niet. En mensen blijven maar vragen wanneer er kinderen komen. Hoe rot is dat? Mensen beseffen helemaal niet dat een kind krijgen niet zo vanzelfsprekend is en gaan er maar gewoon vanuit dat je dat kunstje maar effe flikt. Oh, ik word er agressief van hahaha.
Nee, ik vraag eigenlijk nooit aan stelletjes wanneer zij kinderen gaan krijgen, dan eerder OF ze ooit kinderen willen! Ik weet net als jij hoe vervelend het is om die vraag telkens te krijgen dus ik stel ‘m ook niet. Goed stukje Betty!
Betty
Hahaha, ik word er dus ook heel agressief van! En inderdaad, mensen zouden wel eens mogen stilstaan bij het feit dat kinderen willen en kinderen krijgen niet helemaal hetzelfde is.
Heleen
Herkenbaar! Ooohh mijn ergernis nummer 1 op het moment! Vriendlief en ik zijn in de ‘oriënterende fase’ en alsof mensen het aanvoelen duiken ze er met z’n allen tegelijk bovenop! En ik maar demonstratief wijntjes bestellen.. Laat iedereen zich lekker met zijn eigen leven bemoeien!
iris
Ik heb die vraag nooit gehad, want bij mijn eerste zwangerschap was ik 22 en schijnbaar vinden mensen dat erg jong. Ik irriteerde me rot aan de vraag: “is het gepland?” Aaaargh, alsof wij geen goede beslissing konden nemen ofzo… Het ergste vond ik nog de dochter van mijn toenmalige baas, die dacht dat ik jonger was dan zij (ook al was ik 3 jaar ouder) en ging rondbazuinen dat er een soort tienermoeder bij haar werkte.
Over de vraag of er ooit een tweede (of in ons geval eigenlijk derde) zou komen, dat vind ik ook erg pijnlijk
Ik hoop dat mijn ukkie nog 4 weken blijft zitten en we in elk geval 26 weken halen, maar daarna wil ik niet nog een keer zwanger worden. Niet omdat we niet meer kinderen zouden willen, maar omdat mijn zwangerschappen redelijk dramatisch verlopen. Pijnljjk als mensen er dan naar zouden vragen.
Betty
Pff wat een heftig verhaal. Inderdaad eerst die belachelijk bemoeizuchtige vraag “Is het gepland?” (Waar BEMOEIEN) mensen zich mee!
Ik hoop ontzettend dat je kleintje nog een tijdje blijft zitten! Heel veel sterkte!
Bianca
Heel herkenbaar en asociaal. Ik snap best dat mensen nieuwsgierig zijn, maar voor het zelfde geld zijn diegenen al jaren bezig en lukt het niet, pijnlijk! Wij kregen de vraag ook regelmatig, vooral omdat aan zijn vriendenkant al redelijk wat kindjes zijn geboren en iedereen wel wist dat wij dat ook wel wilden. Maar goed, we moesten eerst mijn huis verkopen (twee is wat overdreven) en ik wilde graag nog een verre reis maken..
Inmiddels heb ik al heel regelmatig de vraag gehad of we ook een tweede willen, waarna ik maar antwoord dat we deze eerst maar eens op de wereld gaan zetten en het daarna wel weer zien.
Rare vragen en opmerkingen krijg je als je zwanger bent, zou echt een boek vol van geschreven kunnen worden!
Betty
Ja belachelijk he! En ik snap ook niet dat mensen dat soort dingen dus blijven vragen. Als je dat ooit zelf heb meegemaakt, dan weet je toch hoe irritant het is. Heel bizar dat dit soort rare vragen en opmerkingen toch nog niet de wereld uit zijn.
Joyce
Ik krijg die vraag de laatste tijd heel vaak, onze zoon wordt eind dit jaar 4 en wij horen nu al ruim een jaar: “wanneer komt de tweede”. Voor mij heel kwetsend en moeilijk aangezien een tweede niet zo makkelijk gaat als dat de eerste ging.
Dus allemaal stoppen met vragen haha!
Betty
Ja dat is inderdaad wat ik bedoel. Ik kan me zo voorstellen dat het heel moeilijk moet zijn om antwoord op zo’n vraag te geven, als je het aan het proberen bent maar het nog niet gelukt is. Vreselijk!
ioon
Alsof het allemaal zo vanzelfsprekend is. Alsof iedereen de wens heeft. Bah. En sowieso, de bemoeienis. Blegh hou ik helemaal niet van.
Zelf heb ik de vraag zelden gehad. Op de een of andere manier word ik begin 20 geschat door iedereen en lijk ik niet de persoon om kinderen te willen? Vandaar die grote verbazing van onze omgeving waarschijnlijk.
Betty
Haha lucky you!
Renee
Goed stuk! En leuk om de comments te lezen. Bij ons was het in één keer raak. We zijn nu 1,5 jaar samen en ik ben 3 maanden zwanger. M’n vriend is 30 en ik 24. Op 5 april deed ik de test en 2 dagen later vroeg hij me ten huwelijk. Dat had hij in januari al gepland. We ‘begonnen’ aan onze kinderwens en ik dacht niet eens aan trouwen. Nu wordt het trouwen met een dikke (6,5 m) buik. Ik vind het prima! Wij willen geen groot feest. Zwanger of niet. Maar nu krijg ik vaak te horen; Oh het trouwen is dus een ‘moetje’? NEE! Grrrrrr!! Ik kreeg in een volle kantine tijdens de lunch van een collega de vraag; en, wanneer nemen jullie nou eens een baby? Ik schrok van die directe vraag en zei; dat lijkt me heel leuk en willen we graag, maar het lukt niet. Ze schrok zich rot! Dat was dan wel weer leuk haha.
Betty
Ja belachelijk toch! Hoezo een moetje? Alsof je tegenwoordig nog moet trouwen om een kind samen te kunnen krijgen…
En ik heb inderdaad ook wel eens gezegd: “Misschien proberen we het al heel lang, maar lukt het niet!” Dat was gelukkig niet zo, maar ik wilde dat mensen daar eens overna gingen denken! Waren ze inderdaad wel meteen stil.
claudia
Wij krijgen nu ook nog steeds de vraag wanneer de derde komt.. en dan natuurlijk meteen er achteraan dan wel een jongen he!Alsof met 2 meiden mijn gezin niet compleet is! Opzich maak ik mij er niet meer druk om maar de brutaliteit die men heeft!
Betty
Ja idioot. Dat vragen ze inderdaad vaak aan mensen die een gezin hebben met 2 meiden of 2 jongens. Vreemd genoeg komt die vraag nooit als er één van beiden is. Inderdaad: alsof je gezin niet compleet zou zijn. Rot op zeg!
Maarrehh Clau, wanneer komt de 3e? En dan wel een jongen he? 😉
claudia
Hahahaha wie weet ooit in de toekomst!! Eerst een ander huis 😉
Daniëlle
Een heel herkenbare blogpost!
Wij hebben niet zozeer directe vragen gekregen, maar wel heel veel irritante opmerkingen. Wat mensen niet weten, is dat wij drieënhalf jaar geduld moesten hebben voor we een positieve test in handen hadden. Nu ben ik 15 weken zwanger en gaat alles gelukkig heel goed. Dat gun ik iedereen, maar is helaas niet vanzelfsprekend. Het zou goed zijn dat mensen daar ook eens over na gaan denken!
Iris
Die vraag komt me nu al mijn strot uit! En dan ben ik pas 21… Mijn vriend is 22 en we zijn 6,5 jaar samen. We wonen nog thuis, en ondanks dat gewoon nu al regelmatig die vraag. En mijn zwangere collega die de hele dag met het onderwerp baby in haar hoofd zit, vraagt bij elk “symptoom”, als ik toevallig een keer vaker naar de wc moet bijvoorbeeld: “ben je zwanger?!?!”. M’n oma zelfs stille hints; “zou het wel leuk vinden om voor mijn 70 overgrootoma te zijn” (ze is 69) -.-‘
Eerst maar eens allebei een vaste baan vinden en uit huis zien te komen, dan eerst samen lekker genieten en dan zien we wel. Dat mensen dat niet snappen..
Melle
Haha heel herkenbaar, vooral ook de opmerkingen als ‘staat je goed’ wanneer ik met een kind van iemand anders aan het spelen bent.
Betty
Uuhg, ja vreselijk! Ik keek er om die reden ook tegenop om baby’s vast te houden!
Sas
Ik kan alleen maar AMEN zeggen. Ik word nog steeds geconfronteerd met die vragen, super vervelend!